Hemelsblauw

op een hemelsblauwe dag staat iedereen stil
ik ren heel hard, de politie rent heel hard
pakt me op om me steeds weer vrij te laten
 
het hele jaar door om me weer achterna
wangen warm gekleurd juist wel die steeg in
waar we samen stil staan buiten adem
 
iemand bukt zich om mee te nemen wat er ligt
wat ik verloren heb, wat niets is, waar niet voor
betaald hoeft te worden. wanneer ik huil
 
krijg ik dan meer slagen dan ik heb gewild
dan die waarmee ik had willen betalen
om te mogen blijven. als ze lachen
 
kan ik beter staan. ik kniel inmiddels. ze zeggen
dat ik niet terug kan naar het dorp hoog in de bergen
op een hemelsblauwe dag hier niet kan blijven

Uitgelicht gedicht

Heeft u een gedicht of een kort verhaal geschreven dat over de actualiteit of over maatschappelijke ontwikkelingen gaat? Mail ons dan uw stuk (dichtkunstkrant@gmail.com) en misschien verschijnt het dan op de website onder de rubriek ‘uitgelicht gedicht’!  Mogelijk wordt het ook in de Dichtkunstkrant editie van 2014 opgenomen.